سبزترین زندگی

امروز صبح با مامان جون رفتیم که واکسن دو ماهگیتو بزنیم. دلم پر از غصه است. فکر کردم طاقت نمیارم اما وقتی کم طاقتی مامان جونو در برابر واکسن تو دیدم سعی کردم قوی باشم. بردمت تو اطاق. اول قطره فلج اطفالو خوردی بعد هم بی رحمانه به هردوپای تو واکسن زدن. یادمه اول سعی کردی تحمل کنی خودتو سفت گرفته بودی تا گریه نکنی اما اینقدر این واکسن ها درد داشت که زدی زیر گریه ، منم طبق معمول با تو گریه کردم و در آغوشت گرفتم و تمام اشکهاتو با دست و صورتم پاک کردم. بعدش آوردیمت خونه و کمپرس آب سرد رو پات گذاشتم. دختر قوی من ، تا عصر حالت خوب شد و سرحال شدی و به ما لبخند زدی... انگار تمام دلشوره ام یکباره از وجودم رفت . شب تمام ماجرا رو برای بابا...

دو ماه از تولدت گذشت بازم برات کیک درست کردم و شب وقتی بابا اومد جشن گرفتیم حیف که تو خواب بودی                 ...